تشکل‌های کارفرمایی نساجی؛ ستون اصلی صنعت با چالش‌های بزرگ در تعامل با دولت

سید شجاع‌الدین امامی رئوف، از جایگاه برجسته این انجمن به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و پیشروترین تشکل‌های کارفرمایی کشور یاد کرد. وی با اشاره به تاریخچه تأسیس انجمن در سال ۱۳۴۰، آن را به عنوان یکی از مهم‌ترین نهادهای کارفرمایی در صنعت نساجی معرفی کرد و اظهار داشت که این انجمن به عنوان بزرگ‌ترین تشکل کارفرمایی در صنعت نساجی ایران شناخته می‌شود.

امامی رئوف در ادامه به بررسی عضویت شرکت‌های نساجی در انجمن پرداخت و تأکید کرد: ما اگر وقتی می‌خواهیم درباره اعضای انجمن صحبت کنیم، باید به اثرگذاری آن‌ها و سطح پوشش آن‌ها نسبت به تولید صنعت نساجی توجه کنیم. انجمن به دلیل محدودیت‌های اساسنامه‌ای خود، نمی‌تواند همه فعالین صنعت نساجی را به عنوان عضو بپذیرد، اما با این حال بخش بزرگی از تولیدکنندگان اصلی و عمده نساجی عضو این انجمن هستند.

وی همچنین افزود: در برخی حلقه‌های زنجیره تولید نساجی، اعضای انجمن تقریباً بخش عمده‌ای از تولید را در اختیار دارند. برای مثال، در تولید الیاف، بیش از ۹۵ درصد تولید کشور توسط واحدهای عضو انجمن انجام می‌شود. همچنین در حوزه‌های ریسندگی و تولید نخ، تولید نخ‌های فیلامنت، موکت و فرش ماشینی نیز اعضای انجمن سهم عمده‌ای از تولید و صادرات کشور را به خود اختصاص داده‌اند.

دبیر انجمن صنایع نساجی ایران در پاسخ به سؤالی درباره خدمات انجمن به اعضا، تصریح کرد: تشکل‌های کارفرمایی به عنوان نهادهایی که نیازهای اعضای خود را پیگیری می‌کنند، عمل می‌کنند. این نیازها می‌توانند شامل مواردی چون تلطیف فضای کسب و کار برای تولیدکنندگان و بهبود شرایط عرضه مواد اولیه باشند. برای مثال، پیگیری‌های ما از پتروشیمی‌ها برای مناسب‌سازی عرضه مواد اولیه به واحدهای تولیدی انجام می‌شود تا رقابت کمتری در این بخش ایجاد شده و واحدها بتوانند مواد اولیه خود را با شرایط بهتری تأمین کنند.

وی با اشاره به نقش انجمن در زمینه چانه‌زنی برای اصلاح قوانین و مقررات، گفت: یکی از خدمات انجمن پیگیری اصلاح آیین‌نامه‌ها و قوانین است که به نفع کل صنعت نساجی کشور عمل می‌کند. این اقدامات ممکن است به نفع اعضای ما و سایر فعالین اقتصادی که عضو انجمن نیستند، باشد.

امامی رئوف در ادامه تأکید کرد: نگاه انجمن، ایجاد فضای مناسب برای کسب و کار در زنجیره ارزش صنعت نساجی است که از تأمین مواد اولیه تا تولید محصول نهایی را شامل می‌شود.

وی بزرگترین چالش این حوزه را عدم توجه کافی دولت به مشارکت تشکل‌های تخصصی در تصمیم‌گیری‌ها دانست و گفت: حاکمیت و دولت باید به تشکل‌های تخصصی در اخذ تصمیمات و مشارکت بیشتر توجه داشته باشند. خوشبختانه ماده ۲۴ و ماده ۳۰ قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار و آیین‌نامه‌های اجرایی این مواد شرایطی را ایجاد کرده‌اند که دولت موظف به کسب نظر بخش خصوصی در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها است، اما متأسفانه در سال‌های گذشته کمتر به این موضوع توجه شده است.

دبیر انجمن صنایع نساجی ایران در پایان با اشاره به مسائل کلان اقتصادی و تأمین مالی واحدهای تولیدی، اظهار داشت: در مسائل کلان اقتصادی مانند تأمین مالی، رفع تعهد ارزی و گمرکات، انجمن صنایع نساجی تلاش می‌کند مشکلات را در سطح کل زنجیره حل کند. البته ما به درخواست‌های موردی اعضا نیز توجه داریم و پیگیری‌های لازم را انجام می‌دهیم، اما سیاست اصلی انجمن، پیگیری کلان موضوعات برای حل مشکلات در کل زنجیره است.

شما و اقتصاد