فولاد مبارکه در دهه ۹۰ با مشکل تحریم مواجه شد و سطح و دانش بهره‌برداری آن نتوانست ارزش افزوده پایدار را تامین کند و اینجا بود که نهضت بومی‌سازی به مدد تحریم‌ها آغاز و دانش آن در این شرکت نهادینه شد؛ بالای ۹۰ درصد نیاز فولاد مبارکه داخلی‌سازی شده و دانش بومی‌سازی نیز در این مجموعه نهادینه شده است.

امروز در دهه چهارم فعالیت، همچنان نیاز به ارزش افزوده بیشتر هستیم و فراتر از نهضت بومی‌سازی، نیاز به نگاه رو به آینده هستیم. ضریب بهره‌برداری فولاد مبارکه ۱۰۰ درصد است و این یکی از  رموز موفقیت و سودآوری این شرکت  است. ما هنوز توانایی توسعه تکنولوژی و خلق ارزش افزوده از طریق نوآوری و فناوری را نداریم و همین امر سبب شده تا استفاده حداکثری از ظرفیت‌ها را در دستور کار قرار دهیم.

امروز رقبای جهانی ما علاوه بر تولید فولاد، به اقدامات دیگر نوآورانه نیز می‌پردازند، بنابراین باید توسعه تکنولوژی و خلق ارزش افزوده از طریق نوآوری و دانش را دنبال کنیم. برای تولید حداکثری، زیرساخت‌های زیادی ازجمله توسعه ریلی و نیروگاهی رل ایجاد کرده‌ایم.

فولاد مبارکه نیازمند زیرساخت‌های نوآوری و فناوری است و طی ۱.۵ سال اخیر در این حوزه پرقدرت ورود پیدا کرده و گام‌های جدی برداشته است. فولاد مبارکه درصدد ایجاد زیرساخت و فرایندسازی برای شروع راهی پرشتاب و پرخطر برای استفاده از ظرفیت‌های دانش‌بنیان‌هاست.

فولاد مبارکه پس از انجام سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر، امروز در مرحله دوم درصدد طبقه‌بندی، یکپارچه‌سازی و مجموعه‌سازی شرکت‌های فناور است. در این مرحله باید کنسرسیوم‌های متشکل و هدفمندی شکل دهیم و زیرساخت‌های حوزه نوآوری و فناوری را ایجاد کنیم که این حرکت راهبردی و مبتنی بر مطالعات و تجربیات دهه‌های اخیر است.

فولاد مبارکه از میان ۲۰۰ شرکت دانش‌بنیان، در بیش از ۲۸ شرکت با موضوعات آب و انرژی، معادن کم‌عیار، تامین تجهیزات و توسعه محصولات، سرمایه‌گذاری کرده است.